انواع تحقیق ،مقاله ،پروژه ،پاورپوینت

رسانه و تأثير آن در زندگي ما
چنانچه هویداست و همه می دانند، قرن بیست و یکم، قرن سرعت انتقالات است. این انتقالات در همه عرصه‌های زندگی محسوس بوده که آناً ما شاهد آنیم.
یکی از این انتقال های سریع اطلاعات و داده ها اعم از تصویری، صوتی، نوشتاری و امثال اینها از طریق رسانه‌هاي معمول در جهان مانند رادیو، تلویزیون، شبکه عنکبوتی نت، شبکه های ساخته شده در این فضای مجازی است.که هر کدام بالنوبه اثرات مثبت و منفی از خود بجا گذاشته است.
چنانچه می دانیم قرن بیست و یکم، در حقیقت حرکت از جامعه صنعتی به جامعه اطلاعاتی است. هر جامعه‌ای که دارای اطلاعات بیشتری باشد، پیشرفت برای آن جامعه متصور خواهد بود. در اینجاست که اطلاعات، دانش و آگاهی، اساسی‌ترین دارایی انسان‌ها، ملت‌ها و جوامع بشمار می‌آید. اطلاعات، یک کالای راهبردی واستراتژیک محسوب گشته و از شاخص های اصلی توسعه یافتگی در میان ملت‌ها و جوامع است. به همین دلیل مفهوم جابجایی در قدرت و جایگزینی دانایی به جای ثروت‌های مادی و فیزیکی امر پذیرفته شده قرن آینده است.
از مهمترین ابزارهای امروزی دانایی، رسانه‌ها هستند. زندگی در دنیای امروز بدون رسانه قابل تصور نیست، لذا نمی‌توان نقش رسانه‌های جمعی و خصوصاً رادیو، تلویزیون و اينترنت را در زندگی امروزی نادیده گرفت، بلکه باید به دنبال فرهنگ سازی بود.
رسانه ها، به ویژه رادیو و تلویزیون، تغییرات مهمی را در سیاست، تعلیم و تربیت، بازاریابی، اخبار، فرهنگ توده، زندگی اجتماعی و خانوادگی ایجاد کرده است. امروزه استفاده از انواع رسانه چون رادیو، تلوزیون، کامپیوتر، تلفن همراه و … جزء انکار ناپذیری از فعالیت های روزانه افراد است و به عنوان منبعی از اخبار باور کردنی، اطلاعات و تعلیمات مهم، آگاهی‌های دقیق اجتماعی، و برخی سرگرمی‌های لذتبخش پذیرفته شده است. رسانه ها عمدتاً در جوامع وظایف آتی الذکر را انجام می دهند:
الف) وظایف خبری و آموزشی
ب) وظایف راهنمایی و رهبری
ج) وظایف تفریحی و تبلیغی
د) وظایف سازمان یافته سیاسی
اثرات این رسانه‌ها نه تنها بر بزرگسالان بوده، بلکه کودکان ما امروزه در کنار تربیت خانوادگی و تربیت مکتبی و مدرسه‌ای، از تربیت رسانه‌ای نیز برخوردارند؛ تا آنجا که برخی جامعه‌شناسان از تلویزیون به عنوان نیمه دوم والدین یاد می‌کنند و بدون شک منظور آنها از این تعبیر، این نکته بوده است که کودکان ما امروز، اوقات به مراتب بیشتری را در مقابل تلویزیون می‌گذرانند تا با والدینشان. از این دیدگاه، شاید مناسب‌تر باشد تا از والدین به عنوان چهارمین یا حتی پنجمین قسمت از برنامه روزانه کودک یاد کنیم و نقش موثر و حاضر و نافذ تلویزیون، دیسک و صفحات موسیقی، رادیو و سینما را در اولویت قرار دهیم.
این موضوع از دیرباز، توجه اندیشمندان حوزه‌های گوناگون علوم انسانی را به خود جلب کرده و موجب قلم فرسایی این اندیشمندان شده، مسئله رابطه تلویزیون با کودک و نوجوان است.
ذکرنکته فوق زنگ خطری را برای خانواده ها و نهادهای آموزشی و تربیتی به صدا درآورده است و این زنگ خطر را دانشمندان در حدود یک دهه است که به گوش جهانیان رسانده‌اند و از رسانه‌های تصویری به عنوان ابزاری نام می برد که باعث زوال دوران کودکی می‌شود و دانشمندان نیز معتقد اند تلویزیون، دیواره‌های حایل میان جهان کودک و دنیای بزرگسال را از میان برداشته است. البته نگاه این دانشمندان نگاهی انتقادآمیز است.
امروزه شاهد آنیم که صنعت همچنان بر تعداد و تنوع تولیدات خود می افزاید و بدون وقفه، یکی یکی آنها را به دست انسان‌ها می‌سپارد و از دور، به نظاره عملکرد انسان‌ها با این تازه واردها می‌نشیند.